Zo verliep de eerste week van de Tour de France 2024

Het is maandag 8 juli 2024 en de deelnemers van de Tour de France 2024 kennen vandaag hun eerste rustdag. Hoogste tijd om even terug te kijken op de eerste 'week' in de Tour de France van dit jaar. Welke renners wonnen, wie stelde teleur en welke favorieten kunnen we wellicht nu al afstrepen. 

Etappe 1:

De openingsetappe die van het Italiaanse Florence naar Rimini leidde werd 206 kilometer afgelegd. Het was direct een etappe met een Nederlands succesje. Frank van den Broek leidde samen met zijn teamgenoot Romain Bardet een Team DSM-firmenich - PostNL duo richting de finish. Van den Broek deed overduidelijk het meeste werk bij deze solo, maar liet zijn Franse teamgenoot uiteindelijk voor de finishlijn passeren. Wijzend naar de Nederlander ging Bardet de finishlijn over en pakte de eerste zege van de Tour de France 2024.

Met een tweede plaats pakte Frank van den Broek als jongste renner de witte trui voor de opeenvolgende etappe. Een prestatie waar de 23-jarige renner uitermate trots op zal zijn. Achter het duo werd gesprint door het peloton, deze sprint werd door de Belg Wout van Aert gewonnen, daarachter eindigde Tour-favoriet Tadej Pogacar op een vierde plaats. Maxim van Gils maakte de top 5 compleet.

Toch wist niet iedereen met het peloton te finishen, zo verloor er een grote groep al een halfuur in de eerste etappe. Tot deze groep behoorde onder andere de Nederlandse sprinters Cees Bol, Dylan Groenewegen en Fabio Jakobsen. De Italiaanse renner Michele Gazzoli zou de eerste uitvaller zijn van de Tour de France, hij wist te finish niet te behalen. Naast de grote groep sprinters die veel tijd verloren waren er ook belangrijke renners die een klein beetje tijd verloren, zo kwam de Nederlandse klassementsrenner Wilco Kelderman 38 seconden na Bardet binnen op een 52ste plek en verloor Van der Poel samen met onder andere renners als Matej Mohoric al een kwartier in de eerste etappe.

Na etappe 1 kwam Frank van den Broek in het groen met 33 punten, het bergklassement werd aangevoerd door Jonas Abrahamsen met 13 punten. Romain Bardet ging de tweede etappe vanzelfsprekend in het geel rijden, Van den Broek mocht in het wit rijden.

Etappe 2:

De tweede etappe werd ook door het Italiaanse landschap verreden en voerde vanaf Cesenatico naar Bologna. Over 199,2 kilometer wist de Fransman Kévin Vauquelin zich ver genoeg van het peloton te distantiëren. In Bologna zouden direct de eerste verschillen gemaakt gaan worden, zo kwamen enkele klassementsrenners al binnen op 2 minuut en 21 seconden achterstand op Vauquelin, maar kwam het peloton 21 seconden later binnen.

Voorin wist Vaequelin 36 seconden te pakken op degene die tweede zou gaan finishen, die tweede plaats was uiteindelijk voor de bolletjestrui Jonas Abrahamsen. Weer dertien seconden later kwam de nummer drie binnen, deze plaats was voor Quentin Pacher bestemd. Hij moest hiervoor wel een sprint winnen van Cristian Rodriguez Martin en Harold Alfonso Tejada Canacue.

De beste Nederlander deze etappe was Mike Teunissen, hij kwam anderhalve minuut achter Vauquelin binnen op een achtste plaats. Dit was net drie seconden voor de Canadees Hugo Houle. Op 2 minuten en 21 seconden verschil kwamen de eerste favorieten voor het eindklassement binnen, deze bestond uit Richard Carapaz, Remco Evenepoel, Jonas Vingegaard en Tadej Pogacar. In het peloton dat 21 seconden later binnenkwam zat onder andere Primoz Roglic.

Op een 72ste plek kwam de verrassing van de eerste etappe binnen, Frank van den Broek verloor elf minuten op de nummer 1. Mathieu van der Poel wist nog net in de top 100 te finishen, op een 98ste plaats kwam hij binnen op een achttien minuten achterstand.

Na de tweede etappe kwam Tadej Pogacar in het geel terecht, hij had evenveel tijd verreden als Remco Evenepoel, Jonas Vingegaard en Richard Carapaz, maar de Sloveen kwam door zijn eindklasseringen op de kopplaats. Remco Evenepoel mocht de derde etappe het wit gaan aantrekken, terwijl Abrahamsen naast de bolletjestrui ook de groene trui voor zich wist te winnen. Hierdoor mocht Valentin Madouas de bolletjetrui als runner-up aantrekken.

Etappe 3: 

Etappe 3 werd de laatste etappe die volledig op Italiaanse bodem zou plaatsvinden. Vanaf Piacenza werd er richting Torino gereden. Het was de langste etappe van deze editie van de Tour de France, in totaal werd er 230,8 kilometer afgelegd. Het was de eerste etappe die eindigde in een massasprint, deze werd verrassend gewonnen door Biniam Girmay. De Eritreeër wist zo onder andere de Nederlandse sprintfavorieten Dylan Groenewegen en Fabio Jakobsen af te troeven.

152 renners wisten zonder tijdverlies te finishen, daarachter zaten enkele benoemwaardige namen die wat tijd verloren, zo verloor Mathieu van der Poel ruim twee-en-halve minuut net zoals Jakob Fuglsang. Iedereen wist binnen vijf minuten te finishen, behalve de Deense renner Casper Pedersen, hij kwam bijna negen-en-halve minuut later binnen dan de winnaar.

Het geel ging van Pogacar naar Carapaz toe vanwege de betere eindklassering van de Ecuadoriaan deze etappe. Het puntenklassement bleef voorlopig nog steeds voor Jonas Abrahamsen, net zoals de bolletjestrui. De jongerentrui bleef in het bezit van de Belg Remco Evenepoel.

Etappe 4: 

In etappe 4 gingen de renners de grens over van Italië naar Frankrijk. Vanuit het Italiaanse Pinerolo werd er gestart en er zou gefinisht gaan worden in het Franse Valloire. Deze tocht zou een kleine 139,6 kilometer gereden worden, waardoor na gisteren de langste etappe te hebben gereden nu één van de kortere etappe gereden werd. In deze etappe zouden de eerste serieuze beklimming verreden worden, zo ook een buitencategorie.

Op deze buitencategorie wist Tadej Pogacar de eerste grote voorsprong te pakken in deze Tour. Hij kwam na het afdalen op 35 seconden voorsprong binnen ten opzichte van de nummer twee Remco Evenepoel. Naast Evenepoel kwamen Juan Ayuso Pesquera en Primoz Roglic binnen op dezelfde tijd. Twee seconden kwamen Jonas Vingegaard en Carlos Rodriguez Cano binnen en dus wisten zij ook de schade te beperken.

Pas op de 44ste plaats kwam de beste Nederlander binnen, het was Wilco Kelderman dat op tien-en-halve minuut binnen kwam. Zo was hij een minuut en kwartier sneller dan de volgende Nederland, dat was Wout Poels. Mathieu van der Poel verloor deze etappe ruim zeventien minuten op de winnaar. De grootste naam bij de verliezers was echter een Belg, het was Wout van Aert. Hij verloor bijna 27 minuten tijd op Pogacar en kan zo een eindklassement wel vergeten.

Zoals verwacht ging het geel nu weer terug om de schouders van Pogacar. De witte trui bleef wel om de schouders van Remco Evenepoel. Ook de groene trui en bolletjestrui bleven in het bezit van de Noor Jonas Abrahamsen.

Etappe 5: 

De eerste etappe volledig op Franse bodem, dat betekent dus lange stadsnamen. Dat was in de vijfde etappe ook direct het geval, vanuit Saint-Jean-de-Maurienne kwamen de renners op gang en gingen zij op weg naar Saint-Vulbas. Dit over een afstand 177,4 kilometer. De etappe eindigde in een massasprint, deze werd gewonnen door routinier Mark Cavendish, de Brit pakte daarmee zijn 35ste etappeoverwinning in de Tour en is zo recordwinnaar.

Hij was in de sprint sneller van Jasper Philipsen dat net tweede eindigde, daarachter eindigde de Noor Alexander Kristoff. De top 5 werd compleet gemaakt door Arnaud De Lie en Fabio Jakobsen. Laatstgenoemde was hierdoor ook meteen de beste Nederlander.

Enkele namen verloren wat tijd, al was dit niet schrikbarend veel, Mads Pedersen kwam veertig seconden later binnen dan de kop van de koers. Ook Matej Mohoric verloor wat tijd, 45 seconden verlies gold voor hem. Ook Wout Poels verloor wat tijd, hij kwam 49 seconden achterstand binnen. Ook Van den Broek kwam op 49 seconden binnen. Soren Wærenskjold kwam op drie minuten achterstand als laatste binnen.

Als we gaan kijken naar truien veranderde er weinig, behalve in het puntenklassement. Jonas Abrahamsen mocht zijn groene trui inleveren en die werd doorgegeven aan Biniam Girmay. De overige truien bleven om dezelfde schouder als dat eerder het geval was.

Etappe 6: 

De zesde etappe voer van Mâcon naar Dijon over een afstand van 163,5 kilometer. Het zou voor Nederlanders een goede dag zijn, de eerste etappewinst voor een landgenoot was binnen. In Dijon eindigde de etappe in een massasprint en deze werd gewonnen door Dylan Groenewegen, hij was enkele millimeters sneller dan Girmay en Fernando Gaviria.

134 renners wisten binnen een minuut achterstand te finishen. Wie hier niet toe behoorde was Matej Mohoric, hij finishte op anderhalve minuut achterstand in Dijon. De Nederlander Wilco Kelderman verloor echter nog meer tijd, bijna twee-en-halve minuut moest hij toegeven op het peloton. Ook de winnaar van de eerste etappe, Bardet, moest datzelfde verschil inleveren.

Wanneer we kijken naar klassementen was deze etappe niet interessant, Pogacar bleef in het geel, Evenepoel in het wit. Girmay liep iets uit in het puntenklassement en Abrahamsen mocht in de bolletjestrui blijven rijden.

Etappe 7: 

Etappe 7 was de eerste individuele tijdrit van deze Tour de France. Het was een pittige tijdrit want middenin de koers zat een 1,6 kilometer lang klimmetje dat gemiddeld 6,5% omhoog rijden was. In totaal was de rit van Nuits-Saint-Georges naar Gevrey-Chambertin 25,3 kilometer lang.

Die afstand werd het snelst afgelegd door de witte trui, Remco Evenepoel dus. Hij was twaalf seconden sneller dan Tadej Pogacar, die was weer 22 seconden sneller dan zijn landgenoot Primoz Roglic. Op een vierde plaats eindigde Jongas Vingegaard, hij was weer drie seconden trager dan zijn teamgenoot Roglic. Campenaerts en Vauquelin deelden de vijfde positie met 52 seconden achterstand.

Voor de Nederlanders was het een tijdrit om snel te vergeten, Wilco Kelderman was de snelste Nederlander op een 73ste plaats met drie-en-halve minuut achterstand op Evenepoel. Marijn van den Berg was enkele seconden trager, dat gold ook voor Mathieu van der Poel. Fabio Jakobsen eindigde laatste deze rit, dit deed hij met een achterstand van ruim zes minuten.

Hoewel Evenepoel sneller was dan Pogacar, kwam hij niet voorbij de Sloveen in het algemeen klassement. Pogacar bleef dus in het geel en Evenepoel mocht de volgende dag nogmaals de witte trui dragen. Ook de groene trui bleef om dezelfde schouders, die van Girmay dus. En ook Abrahamsen mocht nog een dag in de bolletjestrui schitteren.

Etappe 8: 

De achtste etappe voer over 183,4 kilometer van Semur-en-Auxois naar Colombey-les-Deux-Églises, hierin zaten weinig hoogtemeters en dat betekende ook weer een massasprint in de finishplaats. Deze werd gewonnen door Biniam Girmay, die zo zijn tweede ritzege deze Tour binnensleepte. Jasper Philipsen werd tweede met Arnaud De Lie op de derde plaats.

De beste Nederlander was Marijn van den Berg op de vijfde plaats, de overige Nederlanders bevonden zich een stukje verder in het deelnemersveld. Opvallend was wel dat Fabio Jakobsen ontbrak bij de massasprint, hij kwam samen met landgenoot Bram Welten op ruim drie minuten achterstand binnen. Voor de rest waren er weinig opvallende namen te noemen verder in het deelnemersveld, wel kende de Tour een renner minder aan de finishlijn. Etappe 8 zou de laatste etappe zijn van de Deense renner Mads Pedersen, waardoor voor Lidl-Trek een grote naam wegviel.

Alle truien bleven na de achtste etappe wederom om dezelfde schouders, Biniam Girmay wist echter wel weer veel punten te pakken in het groen en zo zijn voorsprong naar ruim tachtig punten te brengen.

Etappe 9:

Voor de rustdag stond nog een pittige etappe op het programma, er werd een lokale ronde van en naar Troyes gereden over een afstand van 199 kilometer. Het was dus al een lange etappe, maar wat de koers echt moeilijk maakte waren de vele kasseistroken die de renners te wachten stonden.

Deze kasseistroken bleken later ook lastig te zijn, zo werd de eerste kasseistrook door sommige renners te voet genomen omdat het fietsen niet te doen was. Vroeg in de rit ontstond een kopgroep die uiteindelijk ook de finishlijn zou gaan halen als kopgroep en de winnaar zou bevatten. Gaandeweg loste wel steeds meer renners uit deze kopgroep totdat er enkel zes namen overbleven aan de finishlijn.

Op het einde van de rit probeerde de Noor Rasmus Tiller weg te rijden van de kopgroep en slaagde hierin, echter werd hij toch weer teruggepakt bij het rode vod en kon hij de kracht niet omhoog brengen om mee te sprinten. Dit lukte de Fransman Anthony Turgis wel, hij wist de rit te winnen en deed dit net voor Tim Pidcock. De Canadees Derek Gee werd derde.

De beste Nederlander was te vinden op de elfde plaats, Mathieu van der Poel kwam op een minuut en vijftien seconden achterstand binnen op de Franse winnaar en kon zo zijn rit als geslaagd aanmerken. Van de grote favorieten voor het eindklassement kwam Primoz Roglic als eerste binnen op één minuut en 45 seconden achterstand. Niet veel verder in diezelfde groep kwamen Tadej Pogacar, Remco Evenepoel en Jonas Vingegaard binnen.

150 renners kwamen binnen een kwartier na de eerste renner over de finishlijn en maakte gezien de moeilijkheidsgraad van deze etappe weinig tijdsverlies. In een groep van bijna twintig renners kwam op ruim achttien minuten binnen, hier zaten onder andere Danny van Poppel en Dylan Groenewegen tussen. Bij de laatste vier renners die over de finish kwamen met bijna een halfuur achterstand zaten drie Nederlanders. Dit waren Nils Eekhoff, Bram Welten en Fabio Jakobsen.

Tussenstanden op rustdag 1:

Recent over Le Tour 2024:

UCI World Tour: Dit zijn alle rondes
28/6/2024 Deze renners starten in Florence
20/6/2024 Vingegaard gewoon naar de Tour
13/6/2024 Gele kaart in het wielrennen